ေန႔ေတြရက္ေတြ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလာရင္းႏွစ္ေတြ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ကုန္ဆံုးသြားခ့ဲတယ္။

အခ်ိန္ေတြကုန္သြားလို႔ အသက္ေတြသာ တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ၾကီးလာလုိက္တာ ဘ၀အတြက္ဘာမွ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ျဖစ္ေသး။ ဘယ္ေန႔မွစလုပ္မယ္၊ ဘယ္အခိ်န္မွစလုိက္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ဆုိျပီး

အခ်ိန္ေတြကို ဆြဲဆြဲလာရင္းနဲ႔ အခုဆိုရင္လူ႔ဘ၀သက္တမ္းရဲ႔ တစ္၀က္ကိုေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ…..

အသိေခါက္ခက္အ၀င္နက္ ဆိုသလို လုပ္ရမယ္မွန္းသိေနရက္နဲ႔ မလုပ္ျဖစ္တာ၊ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္တာ၊ ဟုိေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္ ေန ေနတာမ်ိဳးဟာ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ညစ္ဖို႔ ေကာင္းေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါေပါ့လားလို႔ ထင္မိပါတယ္။

တုိေတာင္လွတဲ့ဘ၀ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔စြာေနထုိင္သြားႏိုင္ဖို႔ဆိုတာက အခ်ိန္ရယ္၊ေငြရယ္၊ ကံတရားရယ္ စတာေတြလိုမယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဘာလို႔ဆုိေတာ့ အဲဒါေတြအားလံုးအကုန္ျပည့္စံုဖို႔ ဆုိတာကလည္း အရမ္းခဲယဥ္းပါတယ္။ မျပည့္စံုလို႔ ကိုယ့္ဘ၀ေကာင္းက်ိဳးကို မလုပ္ျဖစ္ဘူးဆုိတာ ကိုလည္း ဆင္ေျခရယ္လို႔ ထင္ေနတဲ့သူေတြရွိဦးမွာပါ၊ မျပည့္စံုရင္ ျပည့္စံုသြားေအာင္၊ အားလံုး ေကာင္းသြားေအာင္လုပ္ဖို႔ဆိုတာက ကိုယ့္တာ၀န္ပဲလို႔ လူတုိင္းလိုလုိ သိေနေပမဲ့လည္း ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျဖစ္တဲ့သူရွိသလို၊ မလုပ္ျဖစ္ေနေသးတဲ့သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ၊ လုပ္လုိက္ပ်က္လုိက္လူေတြ လည္းရွိေကာင္းရွိမေပါ့၊

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ… ကုိယ့္ဘ၀ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ကိုယ့္မွာသာတာ၀န္ရွိသလို၊ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေလ်ွာက္ေနရတဲ့ လူဘ၀ထဲမွာေန ေနရသူေတြအားလံုး အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔စြာ ဘ၀ခရီး၊ အနာဂတ္ ခရီး၊ သံသရာခရီး စတဲ့ ခရီးေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ႏိုင္သမွ် အားလံုးက တတ္ႏုိင္ သေလာက္လုပ္ေတာ့ လုပ္ေနၾကမွာပါပဲ… ကၽြန္မလည္း ဒီလမ္းအတုိင္းလုပ္ေဆာင္ရင္း ဘ၀အေမာ ေတြကို ရုန္းကန္ေက်ာ္လႊားႏုိင္ဖို႔ အားတင္းရင္း…..

( ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔အတိျပည့္စံုသူမ်ား၊ ၀မ္းနည္းေသာကျဖစ္ေနတတ္သူမ်ားအားလံုးအတြက္)