တရုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံမွာ  ျမန္မာႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြ လာေရာက္ ပညာသင္ၾကားေနၾကတာ မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။ ဒီလို လာေရာက္ပညာသင္ၾကားၾကတဲ့အခါ ကိုယ့္စရိတ္ႏွင့္ကိုယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ တရုတ္ႏိုင္ငံကေပးတဲ့ စေကာ္လာရွစ္ရလို႕ လာေရာက္ တဲ့သူ   အစံုပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီလို အစံုပါ၀င္ေနေပမယ့္ သူတုိ႕ရဲ႕ တူညီတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ ကေတာ့ ႏို္င္ငံျခားက သင္ယူခဲ့တဲ့ ပညာရပ္ေတြႏွင့္အတူ မိမိႏိုင္ငံအတြက္ ျပန္လည္အက်ိဳး ျပဳၾကမယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ျဖစ္လာတာ မျဖစ္လာတာကေတာ့ အေျခအေနတစ္ခုစီေပၚမွာ မူတည္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စေကာ္လာတို႕ရဲ႕ ရင္ထဲမွာေတာ့ အေတြးေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ မ်ားစြာရွိေနတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။  ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ပတ္က တရုတ္ႏိုင္ငံမွာ လာေရာက္ပညာသင္ၾကားေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အေတြးအျမင္၊ ခံယူခ်က္ေတြႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခ်က္ေတြကို တင္ဆက္ေပး သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခုတစ္ပတ္ေတာ့ တရုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံ CSC (china scholar- ship council)က ေပးအပ္တဲ့ စေကာ္လာရွစ္ႏွင့္ ပီကင္းၿမိဳ႕ language and Culture Uni- versityမွာ တရုတ္ဘာသာအဓိကျဖင့္ လာေရာက္ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ မDJ မ်ိဳးဆက္ႏွင့္  ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းထားမႈကို တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ေမး----မဂၤလာပါ-ညီမေလး

မ်ိဳး---- ဟုတ္ကဲ့ မဂၤလာပါ။

ေမး---- ပညာသင္ကာလ ဘယ္ႏွစ္ေရာက္ေနၿပီလဲ။

မ်ိဳး---- ပညာသင္ကာလကေတာ့ အခု ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေနၿပီ။ စုစုေပါင္း (၅)ႏွစ္ တက္ရ မွာေပါ့။

ေမး---- အခုလို ပညာသင္ၾကားႏိုင္ဖို႕အတြက္ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းက ေထာက္ပံ့ေပးတာပါ လဲ။

မ်ိဳး---- ဟုတ္--အဓိကကေတာ့ ဒီမွာလာသင္တာက တရုတ္ႏိုင္ငံအစိုးရကေထာက္ပံ့တာ ေပါ့ေနာ္။ CSC (china scholarship council)ကေန႕ ေထာက္ပံ့တာပါ။

ေမး---- အဲဒီေတာ့ ညီမေလးအေနနဲ႕ ဒီမွာပညာသင္ခြင့္ရလာၿပီေပါ့ေနာ္။ အခုဆို ဒုတိယႏွစ္ ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီမွာ ပညာသင္ရတဲ့အေျခအေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပညာသင္ရတဲ့ အေျခအေန ဘာေတြ ကြာဟမႈရွိေနလဲ။

မ်ိဳး---- ဟုတ္။ အဓိကကေတာ့ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာဆိုရင္ေတာ့ ဒီတိုင္းပဲ စာေတြကို ဆရာက ေပးတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ အကုန္လံုးကို က်က္ၿပီးေျဖတယ္။ ၿပီးလို႕ ျပန္ေမးရင္ေတာ့ လံုး၀မသိ ေတာဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒီမွာက်ေတာ့ က်က္စရာမလိုဘူး။ သူတို႕က မွတ္ဖို႕ပဲေျပာတယ္။ အဲဒီ ေတာ့ သင္ဖို႕ဆိုလို႕ရွိရင္လည္း အစကေနအဆံုး အကုန္လံုးကို မွတ္ၿပီးေတာ့သင္ မွတ္ၿပီး ေတာ့ေျဖရတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ စာေမးပြဲၿပီးသြားရင္လည္း သူတို႕ေျပာတာ အနည္းႏွင့္အမ်ား အကုန္လံုးမဟုတ္ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွတ္မိေနတယ္ေပါ့။ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာက်ေတာ့ အကုန္လံုးကို က်က္ၿပီးေျဖရတယ္ဆိုေတာ့ စာေမးပြဲၿပီးသြားရင္ လံုးလံုးကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲလိုကိုျဖစ္သြားတယ္။ ဘြဲ႕ရၿပီးရင္လည္း  အဲလိုပဲေပါ့။ အခုေခတ္လူေတြလည္း အဲလိုပဲလို႕ထင္ပါတယ္။

ေမး---- ဟုတ္ကဲ့ပါ ညီမေလး-- ဒီႏိုင္ငံမွာ သူတို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို ပညာ သင္တဲ့အခါမွာ သင္ယူမႈအတြက္ ေထာက္ပံ့ေပးမႈေတြက ျပည့္စံုမႈရွိတာ ကိုေတြ႕ရ ပါတယ္။ ႏို္င္ငံေတာ္အေနနဲ႕ကူညီပံ့ပိုးတာေတြလည္းရွိတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ ညီမအေနနဲ႕ဘာမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲ။

မ်ိဳး---- သူတို႕က ႏိုင္ငံျခားသားေတြကိုေတာ့  ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျပည့္စံုေအာင္ ထားေပး ထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားဆိုလို႕ရွိရင္ ေရခဲေသတၱာ၊ TV၊ ေမြ႕ယာကအစ အကုန္လံုး အဆင္ေျပေျပႏွင့္ထားေပးထားတယ္။ ဘာမွလုပ္စရာမလိုေအာင္၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ကအစ အကုန္လံုးထားေပးထားတယ္။ စာပဲၾကည့္ေနရံုပဲ။ ဘာမွလုပ္စရာမလိုေအာင္ အကုန္လံုး ျပည့္ျပည့္စံုစံုထားေပးထားပါတယ္။

ေမး---- ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ညီမအေနနဲ႕ ဒီတရုတ္ႏိုင္ငံက ပညာသင္ယူမႈ ၊ ပညာသင္ၾကားမႈ ေတြကို ေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးျမင့္တက္လာဖို႕အတြက္ ဘယ္အခ်က္ ေတြက ျပဳျပင္သင့္တယ္။ ဘယ္အခ်က္ေတြကေတာ့ ေျပာင္းလဲသင့္တယ္လို႕ ထင္ပါသလဲ။

မ်ိဳး---- သမီးကေတာ့ အမ်ားႀကီးေတာ့မေျပာခ်င္ဘူး။ အႀကံေပးခ်င္တာက ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာဆိုလို႕ရွိရင္ ဒါက်က္ ဒါေျဖစနစ္ႀကီးကို မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးေပါ့ေနာ္။ သူမ်ားႏို္င္ငံ၊ ႏိုင္ငံ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စာကို က်က္တာထက္စာရင္ မွတ္တာ၊ အဲလိုမွတ္ တာက ပိုမ်ားတယ္။ မွတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႕ ပိုၿပီးေတာ့လည္း မွတ္မိတယ္ေပါ့ေနာ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလို ဒါက်က္ ဒါေျဖ အဲလို စနစ္ႀကီးကိုေတာ့ အျမန္ဆံုးေတာ့ေျပာင္းလဲ ပစ္ခ်င္ တယ္။ ကိုယ္ကလည္း အဲဒီမွာတက္ခဲ့တာဆိုေတာ့။ တကယ္တမ္းျပန္ေမးရင္ သူငယ္တန္း ကေနၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာတက္ခဲ့တဲ့ First year ၊ second year ၊ third year တစ္ေလ်ာက္ေပါ့။ ျပန္ေမးမယ္ဆိုရင္ စာေတြ လံုးလံုးမမွတ္မိဘူးေပါ့။ ဒီမွာဆိုလို႕ရွိရင္လည္း တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ပဲသင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ မွတ္မိတယ္ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒါက်က္ ဒါေျဖစနစ္ႀကီးကို မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ တျခားဟာကေတာ့ သူတို႕လည္း သူတို႕စနစ္ႏွင့္သူတို႕ေပါ့။

ေမး---- အခု ညီမတို႕ကုိ CSC (china scholarship council)ကေန ပညာသင္ေထာက္ပံ့ စရိတ္ေပးတယ္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ဒီကေန ညီမတို႕ ပညာသင္ၿပီးသြားရင္ ျမန္မာႏို္င္ငံကို ျပန္ ေရာက္ရင္ ဘာေတြျပန္လုပ္မလဲ။ ညီမရဲ႕ အနာဂတ္ရည္မွန္းခ်က္ကို သိခ်င္ပါတယ္။

မ်ိဳး---- အနာဂတ္ရည္မွန္းခ်က္က ပထမေတာ့ တစ္ခုရွိတာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အခုဟာက အေျခအေနက ကိုယ္ျမန္မာႏို္င္ငံကလာတဲ့ ေမဂ်ာ (Suject)အတိုင္းသင္ရတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီေရာက္ေတာ့ တရုတ္စာေမဂ်ာကို ေျပာင္းလိုက္ရတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္မို႕ တရုတ္ စာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီးေပါ့။ ကို္ယ္ကလည္း တရုတ္စာတတ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႕ ႏွစ္ႏုိင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္၊ တရုတ္ႏွင့္ျမန္မာအဲလိုမ်ိဳး စီးပြားေရးေတြ၊ လူမႈေရး အကုန္ လံုးကို ကုိယ္တတ္ထားတဲ့ တရုတ္စာပညာႏွင့္ ကူညီမယ္လို႕ေတာ့ စဥ္းစားထားတယ္ ေပါ့ ေနာ္။ ကုိယ္ကလည္း အမ်ားႀကီးမဟုတ္ဘူး၊ တရုတ္စာပဲတတ္ထားတာဆိုေတာ့ တရုတ္စာ ႏွင့္ စီးပြားေရး၊လူမႈေရး၊ ကူညီႏိုင္တာမွန္သမွ်ဆို အကုန္လံုးကူညီသြားမွာပါ။

ေမး---- ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ေရာ ညီမအေနနဲ႕ ဘယ္က႑ေတြမွာ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္သြားဖို႕ရွိပါသလဲ။

မ်ိဳး---- ပညာေရးက႑ကေတာ့ ကိုယ္ကလည္း အဲလိုႀကီးႀကီးမားမားထဲက မဟုတ္တဲ့့ ဟာက်ေတာ့ ကိုယ္တတ္ႏို္င္တာဆိုရင္လည္း အကုန္လံုး ကူညီမယ္။ ကူညီႏိုင္တာဆိုရင္ ေတာ့ အားလံုးကိုကူညီသြားမွာပါ။

ေမး---အခုေနာက္ပိုင္းမွာေပါ့ေနာ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံအေနနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြႏွင့္ အျခား၀န္ႀကီးဌာန အဖြဲ႕အစည္းေတြက ၀န္ထမ္း ေတြကို ပညာေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္ scholarship ေပးၿပီး ေခၚယူေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အခုေနာက္ပို္င္းဆို ပိုၿပီးေတာ့ ေတြ႕လာရတယ္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ဒီscholarshipေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံကိုေခၚတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကလည္း ပို႕ေပးတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေတြ ပညာသင္ ေက်ာင္းသားေတြ ေခၚယူမႈႏွင့္ ေစလႊတ္မႈေတြရွိတာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ခ်စ္ၾကည္ေရးဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ အေထာက္အကူျပဳႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ ညီမထင္ ပါသလဲ။

မ်ိဳး----- ဟုတ္။။ အခုလိုမ်ိဳး scholarship ေတြေခၚတာ အရမ္းကို ေကာင္းတယ္ေပါ့ေနာ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက်ေတာ့ ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္ဘူး၊ မိဘက မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕မွာ ပညာအရည္အခ်င္းရွိတယ္။ ဒီလိုေခၚတဲ့အခါက်ေတာ့ ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္ေပမယ့္ ပညာ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႕ သူတို႕ scholar ေလွ်ာက္လို႕ရတယ္။ scholarရတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူတို႕အေနနဲ႕ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စီးပြာေးရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူမႈေရးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီႏွစ္ႏိုင္ငံဆက္ဆံေရးကိုေပါ့ေနာ္။ အေကာင္းမြန္ဆံုးလုပ္ေပးလို႕ရတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာမွ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆိုလို႕ရွိရင္ ပညာအရည္အခ်င္းရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိုက္ဆံမရွိတ့ဲအခါက်ေတာ့ သူတို႕မွာ ကူညီခ်င္တာလည္း အခြင့္အေရးမရွိဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္အခုလိုမ်ိဳး scholarship ေတြ ေပးတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႕ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး၊ အတိုင္းအတာမ်ိဳးအကုန္လံုး အဆင္ ေျပေျပလုပ္လို႕ရတယ္ေပါ့။ ႏွစ္ႏိုင္ငံဆက္ဆံေရးကေတာ့ အခုကလည္း တရုတ္ႏွင့္ျမန္မာ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္တဲ့အခါက်ေနေတာ့ တရုတ္ကို မေကာင္းျမင္ေနမယ့္အစား ကိုယ္ေျပာခ်င္ တာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အကုန္လံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာညွိႏိႈင္းၿပီးေတာ့လုပ္ရင္ အကုန္လံုး အဆင္ေျပမွာပါ။

ေမး----- ဒီ scholarေတြကေရာ ႏွစ္ႏုိင္ငံခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ အေထာက္အကူျပဳႏိုင္မယ္လို႕ထင္ပါလဲ။

မ်ိဳး-----scholarshipေတြကေတာ့ သူတို႕က ႏွစ္ႏိုင္ငံခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္ ေပးတာ။ သမီး တို႕ဆို ႏွစ္ႏိုင္ငံခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္ scholar ေပးတာဆိုေတာ့ ခ်စ္ၾကည္ေရးလည္း ပိုေကာင္းတယ္။ စီးပြားေရးေရာ၊ လူမႈေရးေရာ အကုန္လံုးဆက္သြယ္မႈၾကားထဲမွာ လမ္းပန္း ေတြပြင့္သြားေပါ့ေနာ္။

ေမး---- ညီမ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန လာတဲ့အခ်ိန္မွာ တရုတ္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္ခံစားမႈႏွင့္ ေျပာခ်င္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ရွိတယ္ ဆိုေျပာေပးပါဦး။

မ်ိဳး---ဟုတ္ကဲ့-ဒီစစေရာက္တ့ဲအခါက်ေတာ့ သူတို႕ေတြအကုန္လံုးက ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား က တရုတ္လိုပဲ ၊ ဘာမဆိုတရုတ္လိုပဲ ေျပာတာ။ အဂၤလိပ္လိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာေျပာလို႕ မရဘူး။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ကို္ယ္ကလည္း ဒီစေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ "နီေဟာင္" တစ္လံုးက လြဲလို႕ သိပ္ၿပီးမတတ္ဘူး။ (ရယ္လ်က္)  မတတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ တရုတ္ေတြႏွင့္ စကား ေျပာတ့ဲအခါ၊ ၿပီး ပစၥည္း၀ယ္တာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အကုန္လံုး ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲခါက်ေတာ့ ဟန္ပန္အမူအရာႏွင့္ပဲေျပာရတာ၊ ေတာ္ေတာ္လည္း ရယ္ရတယ္။ အရမ္း လည္းဆိုး၀ါးတယ္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ သူမ်ားႏို္င္ငံလာၿပီဆို၇င္ေတာ့ international  langu- age အဂၤလိပ္စာကို တတ္ထားတာေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႕ႏိုင္ငံက စကားကို အေျခခံေလာက္တတ္ထားတာ ပိုေကာင္းမယ္လို႕ ထင္တယ္ေပါ့ေနာ္။

ေမး---- ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ ညီမတို႕လို မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြက မ်ားစြာအေရးပါအရာ ေရာက္တယ္ေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆိုရင္လည္း လူငယ္ဖိုရမ္ေလးေတြက်င္းပေနၾကတယ္။ ၿပီးခဲ့ႏွစ္ကစၿပီး လုပ္ေနတယ္။ ဖိုရမ္ႀကီးေတာ့ မက်င္းပေသးဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕နယ္ အလိုက္ ေတာ့ ဖိုရမ္ေလးေတြ က်င္းပေနၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ညီမလည္း လူငယ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ တဲ့အတြက္ေၾကာင့္  ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕အင္အားဟာ လူငယ္ေတြျဖစ္္ေန တာမို႕ ညီမအေနနဲ႕ လူငယ္ေတြကို ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ေပးမယ္ဆိုရင္ ဘယ္က႑ကေန ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ ခ်င္ပါသလဲ။

မ်ိဳး---- အခုဟာက ႏို္င္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာဆိုလို႕ရွိရင္ (၁၈)ႏွစ္ဆို သူတို႕ဘာသာ သူတို႕ ရပ္တည္ေနၾကၿပီ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဲလိုမဟုတ္ဘူး၊ အသက္(၂၀)ေက်ာ္တဲ့အထိကို ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ ေနၾကတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဟုိတစ္ေခါက္က facebookမွာ စာတစ္ခု ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္၊ သူူတို႕ပံုစံၾကည့္ရတာကေတာ့ အသက္ (၂၅) ၊ (၂၆)ေလာက္ထင္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းေမးၾကည့္ေတာ့ (၁၈)ေလာက္ပဲ ရွိ ေသးတယ္ေပါ့။ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း သြားလာေနၿပီ။ သူတို႕သူတို႕လည္း ရပ္တည္ေနၿပီ။ သူတို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာလည္တယ္။ တျခားႏိုင္ငံေတြလည္း ဆက္ၿပီး သြားဖို႕ရွိတယ္လို႕ေျပာတယ္ေပါ့။ အဲေတာ့ ျမန္မာႏိ္ု္င္ငံမွာ အသက္(၂၀) ေက်ာ္ေလာက္ အထိကို ကေလးလိုပဲ ေနေနတယ္။ ႏိုင္ငံျခားဆို (၁၈)ႏွစ္ေလာက္ဆို ႏိုင္ငံ အနည္းဆံုး (၃)၊ (၄)ႏို္င္ငံေတာ့ေရာက္ေနၿပီ။ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း ပိုက္ဆံမရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုယ့္ႏို္င္ငံမွာ အဲလိုလုပ္ၾကတာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိုက္ဆံရွိတဲ့လူေတြက်ေတာ့လည္း ေစ်း၀ယ္တာတို႕ ဘာတို႕ အဲလုိမ်ိဳးထြက္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲႏွင့္ ႏို္င္ငံတစ္ခုကို သြားၿပီဆိုရင္ သူတို႕ရဲ႕စီးပြားေရး က ဘာျဖစ္လို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ ျမင့္တာလဲ၊ ၿပီးေတာ့ လူမႈဆက္ဆံေရးကေရာ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ေကာင္းၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ႏို္င္ငံထက္သာေနတာလဲ၊ ကိုယ္က ပိုက္ဆံရွိလို႕ သြားၿပီဆိုရင္ အဲဒါေတြကို ေလ့လာၾကည့္ေစခ်င္တယ္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဒီၾကားထဲမွာ ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ပိုက္ဆံရွိတဲ့လူလည္းရွိမယ္ မရွိတဲ့လူလည္းရွိမယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ပိုက္ဆံရွိတဲ့သူက သူတို႕သြားႏိုင္၇င္ သူတို႕အေတြ႕အႀကံဳတစ္ခုရမယ္ေပါ့။ ကိုယ္ႏွင့္ဖလွယ္ လို႕ရတယ္။ မသြားႏိုင္တဲ့လူကိုလည္း ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းဆိုရင္ ကိုယ္ကျပန္ၿပီး ရလာတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေျပာျပေစခ်င္တယ္ေပါ့။ သမီးက လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တကယ္လို႕ အဲလိုမ်ိဳးပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရမယ္ဆိုလို႕ရွိရင္ လူငယ္ေတြကိုမွ အဲလို အသိ ပညာေပးတဲ့အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳး ေထာင္ခ်င္တယ္ေပါ့ေနာ္။ တခိ်ဳ႕လူငယ္ေတြက မသိၾကတာ အခုကေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ မ်ားတဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုယ္ကလည္း ဒီမွာ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ပညာသင္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုယ္သိသမွ်ကို အကုန္မွ်ေ၀ေပးခ်င္တယ္။ မွ်ေ၀ၿပီးေတာ့ သူတို႕ကို ကိုယ္သာပိုက္ဆံရွိခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ သူတို႕ကို ေထာက္ပ့့ံၿပီးေတာ့ ပညာသင္တာေတြ၊ အေတြ႕အႀကံဳေတြ ဘာေတြ အကုန္လံုးကို လုပ္ေပးခ်င္တယ္ေပါ့။

ေမး---ဟုတ္ကဲ့ပါ အခုလိုေျဖၾကားေပးတာ အထူးပဲေက်းဇဴးတင္ပါတယ္။ ညီမလည္း ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါေစေနာ္။

မ်ိဳး---- ဟုတ္ သမီးကလည္း ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္။

ေတြ႕ဆံုေမးျမန္း/ေရးသား---ေဇာ္မင္းထြန္း