လ်ဴက်န္းဟူ( Liu Zhuang Hu Village)ရြာ။ တည္ရွိတာက စြန္႔ယိ (shun yi)ခရိုင္ လံု၀မ္ထြန္(Long Wan Tun)ၿမိဳ႕နယ္မွာပါ။ ဒီရြာေလးကိုသြားေရာက္ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာ တာကေတာ့ ဧၿပီလ(၂၀)ရက္ေန႔က အဲဒီမွာျပဳလုပ္တဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပခ်စ္ၾကည္ေရး သစ္ ေတာသစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္ကို ပါ၀င္လႈပ္ရွားဖို႔ျဖစ္ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အလုပ္ဌာနက ေနဆိုရင္ ဒီရြာကေလးကိုေရာက္ဖို႔ တစ္နာရီခြဲ ႏွစ္နာရီေလာက္ ကားစီးရတယ္။ အခ်ိန္တိတိ က်က်မေျပာႏိုင္တာကေတာ့ လမ္းမွာကားက်ပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အလုပ္ ဌာနကေန ႏိုင္ငံျခားသား၀န္ထမ္း(၆)ဦးပါ၀င္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

           က်ေနာ္တို႔ ပီကင္းၿမိဳ႕ကအထြက္ အဲဒီ ၿမိဳ႕နယ္ကို အ၀င္မွာပဲ ျမင္ကြင္းေျပာင္း သြားတာကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ ၿမိဳ႕အတြင္းႏွင့္မတူပဲ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခိုမွာ ေတာ ေတာင္ေတြႏွင့္စိမ္းစိုေနတဲ့အပင္စိမ္းစိမ္းတို႔က ျမင္ကြင္းသစ္ကိုျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ဟာ ရြာကေလးကို ေက်ာ္ၿပီး သစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္ျပဳလုပ္မယ့္ စိုက္ကြင္းထဲ ကို ဆက္သြားလိုက္တယ္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံအ၀င္က မုဒ္ဦးက ခန္႔ညားစြာႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ကို ဆီးႀကိဳေနတယ္။ အဲဒီမုဒ္ဦးကတစ္ဆင့္ ၀င္သြားလုိက္တာနဲ႔ေဘးဘယ္ညာတစ္ခိုမွာ ညီညာ စီရီစြာႏွင့္ စိမ္းစိုေနတဲ့ စိုက္ခင္းေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့အပင္ေတြက ခ်ယ္ရီ ပင္ေတြပါ။  စိုက္ပ်ိဳးထားတာစနစ္က်သလို ရွင္သန္ျဖစ္ထြန္းေနတာက တကယ့္ကိုလွပတဲ့ ရႈခင္းပေဒသာတစ္ခုကို ဖန္တီးေပးေနပါတယ္။ ဒီစိုက္ခင္းရဲ႕ ဧရိယာက ဧကတစ္ေထာင္ရွိ တယ္လို႔ အ၀င္မုဒ္ဦးက မွတ္တမ္းေက်ာက္စာမွာေရးထိုးတာေတြ႔ပါတယ္။

          ဒီစိုက္ခင္းအေက်ာ္ စုရပ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ိလိုပဲ သစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္ကို ပါ၀င္ၾကမယ့္အျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီ ကေနတစ္ဆင့္ သစ္္ပင္စိုက္မယ့္ ေတာင္ေပၚကိုတက္ၾကရတယ္။ ေတာင္ရဲ႕နာမည္က ယန္ယန္(Yan Yan)ေတာင္လို႔ သိရတယ္။ ေတာင္ကို တက္ရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း စိုက္ပ်ိဳးၿပီးစ ပင္လယ္ကဗီြးပင္ေတြက အစီအရီပါပဲ။ ေတာင္က အရမ္းမမတ္ေစာက္လွသ လို အရမ္းလည္းမေျပလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တက္ရတာက နည္းနည္းေလးရွည္ေတာ့ ေတာင္ေပၚလည္းေရာက္ေရာ လူေတြအားလံုးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ေခြ်းေတြစို႔ၾကၿပီ။ ဒီေတာင္ေပၚ မွာ သဘာ၀အရ ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့အပင္သိပ္မေတြ႔ရပဲ ေတာင္ကတံုးလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီ အတြက္ ေၾကာင့္လည္း ဒီေတာင္ေပၚမွာ သစ္ပင္ေတြစိုက္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္မွာပါ။

       အခုျပဳလုပ္တဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပခ်စ္ၾကည္ေရးသစ္ေတာသစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္ကို ပါ၀င္ဖို႔ တက္ေရာက္လာသူေတြကလည္း လူတစ္ရာနီးနီးေတာ့ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ အဖြဲ႔ အစည္းေတြကလည္း စံုပါတယ္။ ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ တာ၀န္ရွိသူေတြက ဒီပြဲေတာ္ ျပဳလုပ္ရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို အသီးသီးရွင္းျပၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ တက္ ေရာက္လာသူေတြက ကိုယ့္အစုအဖြဲ႔အလိုက္ သစ္ပင္ေတြကို စုေပါင္းစိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုအပင္ေတြစုေပါင္းစိုက္ၾကရင္းႏွင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မိတ္္ဆက္ၾက၊ သူ႔ႏိုင္ငံ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေၾကာင္း ေျပာၾကဆိုၾကနဲ႔။ တခဏခ်င္းပဲ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ရင္းႏွီး ခ်စ္ၾကည္မႈေတြရသြားတယ္။ ႏိုင္ငံမတူ ေဒသေတြမတူေပမယ့္  တစ္ေနရာတည္းမွာ လာ ဆံုေတြ႕ၿပီး အလုပ္အေၾကာင္းေမးျမန္းၾက၊ အျမင္ေတြဖလွယ္ၾကနဲ႔ တကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈကို အမည္ေပးထားတဲ့အတိုင္း ျပည္တြင္းျပည္ပခ်စ္ၾကည္ သစ္ေတာဆိုတဲ့အတိုင္း ဒီသစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္မွာ ျပည္တြင္းျပည္ပက ၀န္ထမ္းေတြအခ်င္း ခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈေတြ ရရွိခဲ့ၾကရတယ္။

ဒီလို ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈေတြ တိုးပြားေစတဲ့ သစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔လည္း ပါ၀င္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ တကယ္၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ျမန္မာဆိုရိုးစကား တစ္ခုရွိတယ္။ "တစ္သက္လံုး စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ သစ္ပင္စိုက္"တဲ့။ အခု  ဒီသစ္ပင္စိုက္ပြဲ ေတာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သစ္ပင္ေတြ စိုက္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဒီလို စိုက္ခြင့္ရခဲဲ့တာဟာ  တရုတ္ျပည္ မွာရွိတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ စိုက္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။ အဲဒီျပည္သူေတြ ထာ၀ရေအးခ်မ္းဖို႔ အတြက္ သစ္ပင္ေလးေတြကို စိုက္ပ်ိဳးေပးခဲ့တာပါ။ ဒါကကိုက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၀မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဒီသစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္ကေန ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့အခ်က္္ တစ္ခု ကေတာ့  အစိုးရရဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးစီမံခ်က္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈ ကိုထိထိေရာက္ေရာက္လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံသားေကာင္း ေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ျပသေနတဲ့ အခ်က္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အစိုးရရဲ႕ေကာင္းမြန္တဲ့မူ၀ါဒ ေတြေအာက္မွာ ျပည္သူေတြအားလံုးက လုိက္ပါအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏို္င္မႈေတြေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၅)ႏွစ္အတြင္းမွာ ေဂဟစနစ္ ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနဟာ ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္ လာၿပီး အဓိကအားျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုထိခိုက္ေစမယ့္ ညစ္ညမ္းပစၥည္း ထုတ္ လုပ္မႈ ေတြကို ေလ်ာ့နည္းလာခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၅)ႏွစ္အတြင္း သစ္ေတာဧရိယာအေန နဲ႔လည္း ဟက္တာေပါင္း(၁၀.၈၇)သန္း တိုးလာခဲ့တာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ျပည္သူေတြအား လံုးရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းမႈကို ေလးစားလိုက္နာေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးရလဒ္ ေတြလို႔ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ဟာ သစ္ပင္စိုက္ပြဲေတာ္အၿပီး ေန႔လည္ပိုင္းမွာ ဌာနကို ျပန္ လာခဲ့ၾကတယ္။ မျပန္ခင္ေလးမွာေတာ့ လ်ဴက်န္းဟူ ( Liu Zhuang Hu Village)ရြာမွာရွိတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ေက်းရြာသစ္ျပတိုက္ကို ၀င္ေရာက္ေလ့လာျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီျပတိုက္မွာ ျပသထားတာေတြကေတာ့ ေရွးေခတ္က အသံုးျပဳတဲ့ လက္နက္ေတြ၊ အသံုး အေဆာင္ေတြ၊ ဒီဘက္ေခတ္ တရုတ္ျပည္သူေတြရဲ႕ အလုပ္ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့မႈေတြကို ျပသေနတဲ့ ရုပ္ၾကြ ေတြ၊ ပန္းခ်ီေတြ၊ ေနာက္တစ္ခါ ထူးခၽြန္ဂုဏ္ျပဳလက္မွတ္ေတြႏွင့္ ျပတိုက္အထြက္မွာေတာ့ ရြာသူရြာသားေတြရဲ႕ ပံုေတြကို စုစည္းေဖာ္ျပထားတဲ ဓာတ္ပံုေတြကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့အရာ၀တၳဳေတြကို ေျပာျပျခင္းသာ။ ဒီအရာေတြႏွင့္အတူ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေတြး ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ေတြကေတာ့ မေဖာ္ျပတတ္ေအာင္ျဖစ္ ေနခဲ့ရတယ္။ အားလံုးၿခံဳေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အရာအားလံုးက ေလးစား အတုယူအားက်စရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒီျပတိုက္ဟာ ဒီရြာကေလးရဲ႕ျပရုပ္ကို ေဖာ္ျပေနသလို ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္လည္း အေရးပါေနပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အစုိးရရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ စီမံခ်က္တစ္ခုသာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ ဒီရြာကေလးဟာ တစ္ခ်ိန္မွာ ေတာေတာင္စိမ္းစိမ္းႏွင့္ တကယ့္ကို လွပခ်စ္ခင္စရာ ခရီးသြားတို႔ ေပ်ာ္စံရာ ေဒသေနရာ ေလးတစ္ခု ျဖစ္လာဦးမွာ ဆုိတာပါပဲ။   ။

                                              ေအာင္မာန္(ေဆာ)

                                               ၂၅-၄-၂၀၁၈