တေရြ႔ေရြ႔နဲ႔ ကုန္ဆံုးတဲ့အခ်ိန္ေတြနဲ႔သာတူ ေမ့ထားလို႔ရခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပါ၊ ဒီေန႔ဒီရက္ ထိ မယံုတစ္၀က္၊ယံုတစ္၀က္နဲ႔ လက္ခံထားခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုကေတာ့…

တစ္ေန႔နံနက္ေစာေစာ အလုပ္ေရာက္လို႔ လုပ္ေနၾကအတိုင္း ေမးလ္ကို စစ္လိုက္ေတာ့ ဘယ္လုိမွ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ေမးလ္ကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္၊ ဆရာမတုိ႔ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ ေတာ့ ဘ၀တစ္ပါးကိုေျပာင္းသြားခဲ့ပါျပီ ဆိုတဲ့ေမးလ္ရ႔ဲ ေခါင္းစဥ္ကို ေတြ႔လိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ခ်က္ခ်င္းလက္တုန္၊ရင္တုန္စြာနဲ႔ ဖြင့္လိုက္လို႔ မပြင့္ေသးခင္ ခဏတာအခ်ိန္မွာလည္း မဟုတ္ပါေစနဲ႔၊ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ တိတ္တခိုးရင္ထဲမွာ ၾကိတ္ျပီးဆုေတာင္းေနမိေနေပမဲ့လည္း တကယ္တမ္း ဖတ္လိုက္ရတာကေတာ့..

ဆရာမတုိ႔လြန္စြာခ်စ္ပါတဲ့၊ ဆရာ၊ဆရာမေတြကို အလြန္ရိုေသတတ္ပါတဲ့၊ ႏုိင္ငံျခားသားျဖစ္ ေပမဲ့လည္း ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ ျမန္မာ့ဓေလ့ေတြအတုိင္းေနထိုင္တတ္ပါတဲ့၊ ၾကိဳးစားပါတယ္ ဆုိတာထက္ ပိုေနလြန္းတဲ့ ခ်စ္တပည့္ၾကီးကေတာ့ျဖင့္ ႏို၀င္ဘာလ ၆ ရက္ေန႔ မနက္ အရုဏ္မက်င္းတက်င္းအခ်ိန္မွာပဲ အသည္းကင္ဆာနဲ႔ ဘ၀တစ္ပါးကိုေျပာင္းသြားပါျပီတဲ့..

အဲဒိေမးလ္ေလးကတိုတုိရွင္းရွင္းေလးေပမဲ့ လူတစ္ကိုယ္လံုးကို ကုိင္ေျမွာက္ျပီးလႊင့္ပစ္ လိုက္သလို အသိဥာဏ္မဲ့ေလထဲလြင့္ေျမာသြားလုိက္တဲ့အခိ်န္က အေတာ္ၾကာသြားပါတယ္

ျပီးေတာ့မွ ကိုယ့္အသိကိုကိုယ္ျပန္ထိန္းျပီ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာကို လက္လွမ္းမီသေလာက္ ဖုန္းဆက္၊ ေမးလ္ေတြပို႔ေမးျမန္းလိုက္ေတာ့မွာ ဒါဟာ တကယ္ပါ လားဆိုတာကို လက္မခံခ်င္ေပမဲ့လည္း လက္ခံလုိက္ရေတာ့တာေပါ့…..

အဲလိုလက္ခံလုိက္ရေပမဲ့လည္း ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက သူ႔ပံုရိပ္ေတြဟာ ကိုယ့္အေတြး မ်က္လံုးအိမ္မွာ တေရးေရးေပၚလာပါေတာ့တယ္…

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္( ) တုန္းက..

ရန္ကုန္ႏိုင္ငံျခားဘာသာတကၠသို္လ္ရဲ႔ ျမန္မာဘာသာဌာနမွာ ဆရာက ဒီလိုေျပာလာပါ တယ္… ဒီေန႔ တရုတ္ပညာေတာ္သင္ ႏွစ္ေယာက္ကုိ မြမ္းမံသင္တန္းသင္ရမယ္တဲ့..

ဒီစကားဟာ ဘာမွ မထူးဆန္းေပမဲ့ စာသင္ခန္းထဲ၀င္လိုက္ေတာ့ ထူးဆန္းတာေတြကို ခံစား လုိက္ရပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ ဒါႏိုင္ငံျခားသားေတြ သင္တဲ့ စာသင္ခန္းေနာ္..ကေလးတုိ႔လို႔ ဆရာမပီပီ ေျပာလိုက္ေတာ့ ..ဟုတ္ကဲ့..သိပါတယ္ရွင္၊ သိပါတယ္ဗ်ာတဲ့

အဲေတာ့ သိရင္လည္း ကိုယ့္အတန္းကုိယ္ျပန္ေတာ့ေလ.. ေတာ္ၾကာ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ေရာက္လာေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့.. သူတုိ႔က ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ႏုိင္ငံျခား သားလုိ႔မထင္ဘူးလား ခင္ဗ်ာတဲ့..

ေအးေလ..မင္းတုိ႔က ဘယ္သူေတြလဲ..ဆရာမေတာင္ မ်က္စိလည္သြားျပီလုိ႔ ေျပာလိုက္ ေတာ့..

သူက ၀က္၀က္ကြဲရယ္ပါေတာ့တယ္..(ဒါဟာလည္း သူ႔စတုိင္ဆုိတာကို ေနာင္မွ သိလာ ရတာပါ..)

ကၽြန္မလည္း ခဏေတာ့ မင္ေသေသျဖစ္သြားျပီး သူ႔ကိုၾကည့္ရင္းရယ္ခ်င္လာတာမုိ႔ သူနဲ႔အတူလုိက္ရယ္လိုက္မိပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ သူက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က မြမ္းမံသင္တန္း တက္မယ့္ ႏွစ္ေယာက္ပါလို႔ ျမန္မာတစ္ေယာက္လို ပီပီသသ ေျပာလာပါတယ္၊

အဲေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါ ဒီေလာက္ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေနတတ္သူတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ ပါဘူးေလ၊ ဘာလို႔ဒီလိုျဖစ္ရတာပါလိမ့္ေပါ့.. အဲလိုျဖစ္ရတာကလည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ပံုစံက ရွပ္အက်ီ ၤလက္ရွည္နဲ႔ ခ်ည္ပုဆိုးခပ္လတ္လတ္ ကို၀တ္ထားျပီး၊ လြယ္အိတ္က ကခ်င္လြယ္အိတ္ အလတ္စားနဲ႔ေလ၊ ေကာင္မေလးကလည္း ျမန္မာ၀တ္စံုကို ျမန္မာမေလး လို၀တ္ထားတယ္၊ ျပီးေတာ့ ဆံပင္ေလးကို စုစည္းထားတာ ဆိုေတာ့ တကယ့္ကို ျမန္မာလူ မ်ိဳးလို႔ ထင္မွတ္သြားမိတာကိုက ကၽြန္မရဲ႔ ေပါ့ဆမႈလို႔ေျပာလုိ႔မရဘူး ထင္ပါရဲ႔ေနာ္။

အဲလိုနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဆရာ၊ဆရာမေတြ သင္ေပးသမွ်ကို အပတ္တကုတ္ထက္ ပိုျပီးၾကိဳးစားၾကသူေတြပါ၊ ျပီးေတာ့ ျမန္မာ့သဘာ၀အတုိင္းေန၊ ျမန္မာဥာဥ္ေတြရေအာင္ သူတို႔လုပ္ေနတာေတြကို ေတြ႔ရေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားနဲ႔ စာသင္ေနရတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကာလအတြင္းဒီလိုလူမ်ိဳးေတြလည္း ရွိေနပါေသးလားလုိ႔ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာပဲ ကိုယ္ေတးမွတ္ ထားလုိက္ပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ျမန္မာ့ရိုးရာပြဲေတာ္ေတြထဲက သီတင္းကၽြတ္လ ကန္ေတာ့ပြဲေတြဆုိရင္လည္း သူ က ဦးေဆာင္ျပီးတျခားေက်ာင္းသားေတြကို စည္းရံုးခဲ့တယ္၊ ႏိုင္ငံျခားဘာသာတကၠသုိလ္မွ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲဆုိတာ အဲႏွစ္ေတြမွာ ရွိလာခဲ့တယ္၊ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဆရာမေတြရဲ႔ မိဘေတြ ကိုလည္း ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် လက္ဆယ္ျဖာမုိးျပီး ရွိခိုးကန္ေတာ့ေလ့ရွိသူပါ။

ၾကီးသူ၊ငယ္သူ၊ရြယ္တူတန္းတူမ်ားနဲ႔လည္း အဆင္ေျပေအာင္ ရိုရိုကိ်ဳးက်ိဳးေနတတ္သူပါ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း အဲဒိပညာသင္ႏွစ္မွာ သူ႔ကိုမသိသူဆုိတာ မရွိသေလာက္ကုိ ရွားပါတယ္၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ရဲ႔အိမ္ကိုလည္း ျမန္မာဓေလ့ကိုသိရေအာင္ သြားလည္ေလ့ရွိပါတယ္၊ သြား လည္တဲ့အခါမွာလည္း ဧည့္သည္ၾကီးလို မေနပါဘူး။ အခုမွလာလည္ဘူးတဲ့သူလို႔မထင္ရ ေအာင္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးက ေကာင္းမြန္သူပါ။

စာသင္ႏွစ္ျပီးလုိ႔ သူ႔ူျပည္သူ႔ရြာကို ျပန္ေတာ့လည္း ဆရာ၊ဆရာမမ်ားကို အခြင့္သင့္သလို ဆက္သြယ္ေနတတ္သူပါ၊ သူသိခ်င္တာရွိရင္၊ ေမးစရာရွိရင္ ေမးတတ္သလုိ၊ ကူညီစရာရွိရင္ လည္း စိတ္ေရာ၊လူပါ အားတက္တေရာကူညီတတ္သူပါ၊ မိသားစုကိုလည္း ရတဲ့အခ်ိန္ တုိင္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ေအာင္ထားတတ္သူပါ။

သူတို႔က ဘာလို႔မြမ္းမံသင္တန္းတက္ရတာလည္းဆိုတာကိုေတာ့ ထည့္ေျပာဖုိ႔လို မယ္ ထင္ ပါ တယ္၊ သူတို႔က သူတုိ႔ႏုိင္ငံ မွာျမန္မာဘာသာနဲ႔  ဘီေအဘြဲ႔ရဖို႔ သင္ယူေနတုန္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၱေလး ႏုိင္ငံျခားဘာသာတကၠသိုလ္ေတြကိုလာျပီး သင္တန္း အသီးသီးကို တက္ေရာက္ျပီးသူေတြမို႔ ဒီသင္တန္းကို သူတုိ႔အတြက္ သီးသန္႔ဖြင့္ ေပးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူကေအာင္ျမင္မႈကိုသိပ္လိုလားတဲ့သူပါ၊ အျမဲတမ္းၾကိဳးစားေနတဲ့သူ၊ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ အရုိးေၾကေၾက၊ အေရခမ္းခမ္းၾကိဳးစားျပီး ေန႔မအိပ္၊ညမအိပ္ လုပ္တတ္သူ၊ ေအာင္ျမင္မႈ အဆင့္ဆင့္ကို အမိအရဆုပ္ကိုင္ခ်င္သူ၊ အဲလိုလူက ေအာင္ျမင္မႈေတြ သူ႔အတြက္ ျပည့္စံုျပီ မဟုတ္ေတာင္မွ ျပည့္သင့္သေလာက္ျပည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ေကာင္းေလး ေရာက္ေတာ့မွ ဘယ္မွ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အျဖစ္ဆုိးနဲ႔မွ လာတုိးခဲ့ရတယ္ေနာ္၊ သူကိုယ္တုိင္လည္း မထင္ခဲ့သလို သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့၊ သံေယာဇဥ္ရွိတ့ဲ သူေတြရဲ႔အေတြးထဲမွာလည္း တဇုိးတစိေတာင္ ထင္မထားခဲ့ တာပါ။

ဒီလိုလူက အားလံုး၊အားလံုးကိုထားခဲ့ျပီး သူလည္းဘယ္လိုမွ မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့လုိ႔ တစ္ ေယာက္တည္း ေရွ႔ကသြားႏွင့္ျပီ၊ တကယ္ေတာ့ သူလုိအရြယ္က ေနမယ္ဆုိေနလို႔ ရေသးတဲ့ အရြယ္ပါ၊ ေပ်ာ္မယ္ဆုိလည္းေပ်ာ္လုိ႔ရေသးတဲ့ အရြယ္ေကာင္းေလးပါ..ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ မသြားဘဲမေနရမယ့္ေနရာကို သူက သြားႏွင့္ျပီေပ့ါ..

ေအာ္..အခုေတာ့လည္း ေ၀မလိုနဲ႔ေၾကြ၊ ေၾကြမလိုနဲ႔ေ၀ခဲ့ရျပန္ျပီေကာ ေလာကၾကီးရယ္…