ေဒသ စံေတာ္ခ်ိန္ ယခုလ ၂၂ ရက္ေန႔က အေမရိကန္ ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္ Chesapeakeျမိဳ႕ Walmart စူပါမားကတ္တြင္ ျဖစ္ပြားေသာ ေသနတ္ပစ္ခတ္မႈ၌ လူ ၆ ဦး ေသဆံုးၿပီး ၄ဦး ဒဏ္ရာရရွိသည္။ ၁၉ရက္ေန႔တြင္ အေမရိကန္ ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္ရွိ ညကလပ္တစ္ခုတြင္ လည္း ေသနတ္ပစ္ခတ္မႈ ျဖစ္ပြားရာ လူ ၅ဦး ေသဆံုးၿပီး ၂၅ဦး ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။ အေမရိကန္တြင္ အတိုင္းအတာ ႀကီးမားသည့္ ေသနတ္ပစ္ခတ္မႈ အေရအတြက္ ၃ႏွစ္ ဆက္တိုုက္ အႀကိမ္ေပါင္း ၆၀၀ေက်ာ္လြန္ခဲ့သည္။
အေမရိကန္၏ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြကို က်င္းပၿပီးစီးသည္မွာ မၾကာေသးပါ။ ေသနတ္ အၾကမ္းဖက္မႈအေပၚ လူအမ်ားသည္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အာရံုစူးစိုက္ေနၾကသည္။ အေမရိကန္ သမၼတ ဘိုင္ဒင္က ေသနတ္ အၾကမ္းဖက္မႈ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။ လက္ရွိ အေမရိကန္တြင္ ေသနတ္ အၾကမ္းဖက္မႈမွ အေမရိကန္တို႔၏ အသက္ေဘးကင္းမႈ အေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ အမ်ားျပည္သူ၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်န္းမာေရး အေပၚ ထိခိုက္မႈႏွင့္ အေမရိကန္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း၏ အရိပ္အေယာင္ တစ္ခုလံုး အေပၚ ဂယက္ရိုက္ခတ္မႈမ်ား အလြန္ ဆိုးရြားသည္။ ပိုၿပီး နက္ရိႈင္းသည့္ ရႈေထာင့္မွ ၾကည့္လွ်င္ ယခုအထိ အေမရိကန္၏ ေသနတ္ အၾကမ္းဖက္မႈ ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးသည့္ အေျခခံ အေၾကာင္းရင္းမွာ “ေသနတ္ယဥ္ေက်းမႈ”ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းယဥ္ေက်းမႈမ်ိဳး၏ အတြင္းသရုပ္မွာ အၾကမ္းဖက္မႈကို အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထားျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္မႈကို အမႊမ္းတင္ျခင္းပင္ ျဖစ္၍ ေသနတ္ အၾကမ္းဖက္မႈကို တစ္ေန႔တျခား ဆိုးရြားလာ ေစသည္။
အသက္ရွင္ေနထိုင္ခြင့္သည္ အေရးအႀကီးဆံုးေသာ လူ႔အခြင့္အေရး ျဖစ္သည္။ ေသနတ္ အၾကမ္းဖက္မႈကို ထိေရာက္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ဟန္႔တားႏိုင္၊ မဟန္႔တားႏိုင္ျခင္းသည္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းမွ အေမရိကန္၏ လူ႔အခြင့္အေရးကို ခ်ိန္ဆတိုင္းတာေရး စံခ်ိန္စံညႊန္း ျဖစ္သည္။ ေသနတ္ အၾကမ္းဖက္မႈ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ အတြက္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားမွ နည္းလမ္း မရွိေၾကာင္း ဟူေသာ ေျပာဆိုခ်က္မွာ အျပစ္ကို ေခါင္းေရွာင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေသာ့ခ်က္မွာ ၄င္းတို႔ အေနႏွင့္ ေသနတ္ အၾကမ္းဖက္မႈ ျပႆနာကို တကယ္တမ္း ေျဖရွင္းခ်င္သလား၊ မေျဖရွင္းခ်င္ဘူးလား ဆိုသည့္အေပၚတြင္ မူတည္သည္။ ယင္းသည္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ား၏ ပင္ကိုယ္အသိဥာဏ္ကို စိန္ေခၚမႈ ျဖစ္သည္။
