၂၀၁၆ခုႏွစ္မွ ၂၀၂၁ခုႏွစ္အထိ အခ်ိန္ကာလအတြင္း အေမရိကန္ အစုိးရ အရာရွိ ၁၂၀၀၀ခန္႔၏ ဘ႑ာေရး အေျခအေန စာရင္းတြင္ အစိုးရ အရာရွိ ၅ပံု၁ပံုေက်ာ္ ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ (သုိ႔) ေရာင္းဝယ္ေသာ အစုရွယ္ယာမ်ား၏ ေစ်းႏႈန္းသည္ ၄င္းတို႔ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေသာ လုပ္ငန္းဌာနမ်ား၏ သက္ဆိုင္ရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ အတက္အက် ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ တစ္လတုန္းက New York Times သတင္းစာမွ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈ တစ္ရပ္အရ ၂၀၁၉ခုႏွစ္မွ ၂၀၂၁ခုႏွစ္အထိ ကာလအတြင္း အေမရိကန္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၉၇ဦးမွ အစီရင္ခံ တင္ျပခဲ့ေသာ အစုရွယ္ယာ စသည့္ ေရာင္းဝယ္မႈမ်ားသည္ ၄င္းတို႔ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေသာ ေကာ္မတီ၏ တာဝန္ခံလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ လြန္စြာ ကိုက္ညီေနေၾကာင္း၊ ၄င္းတို႔၏ အစုရွယ္ယာႏွင့္ ကတိခံဝန္ခ်က္လက္မွတ္ ေရာင္းဝယ္မႈ အခ်ိန္မ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းကုမၸဏီမ်ား အေပၚ လႊတ္ေတာ္မွ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈ ျပဳလုပ္သည့္အခ်ိန္(သို႔) အေရးႀကီး သတင္းအခ်က္အ လက္မ်ားကို ထုတ္ျပန္သည့္ အခ်ိန္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီေၾကာင္း သိရသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားသည္ ၄င္းတို႔ အစိုးရဝန္ထမ္း ရာထူး၏ အားသာခ်က္ကို အသံုးျပဳၿပီး ကိုယ္က်ိဳး ရရွိရန္ ထင္ရာစိုင္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သလဲ။ တိုက္ရိုက္ အေၾကာင္းရင္းမွာ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ က်င့္သံုးေနသည့္ သက္ဆိုင္ရာ ဥပေဒ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ မလံုေလာက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ဥပေဒသည္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားက ေနာက္ကြယ္မွ ရရွိသည့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္ အစုရွယ္ယာ ေစ်းကြက္တြင္ အက်ိဳးရရွိရန္အတြက္ အေျခအေန ဖန္တီးေပးသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အေမရိကန္ အစုိးရသည္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို အစြမ္းကုန္ အကာအကြယ္ျပဳသည္။ ပိုျပီး ရယ္စရာေကာင္းသည္မွာ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ၏ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ားကို အသံုးျပဳၿပီး ကိုယ္က်ိဳးရရွိသည့္ အေမရိကန္ အစုိးရ အရာရွိမ်ားသည္ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာ ရွိသည္။
Gallup မွ ေနာက္ဆံုးစစ္တမ္းေကာက္ယူမႈ ရလဒ္အရ အေမရိကန္ ျပည္သူမ်ားမွ လႊြတ္ေတာ္အေပၚ ယံုၾကည္မႈႏႈန္းသည္ ၇ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ က်ဆင္းၿပီး အနိမ့္ဆံုး ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ား၏ အစုရွယ္ယာ ေရာင္းဝယ္မႈ ႀကိဳးကိုင္ျခင္းသည္ “စည္းစနစ္က်သည့္ အဂတိလိုက္စားမႈ” တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ၄င္းတို႔ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း အဂတိလုိက္စားၾကေသာ္လည္း အေရးယူမႈ မရွိျခင္းသည္ အေမရိကန္ စနစ္၏ ခၽြတ္ယြင္းမႈႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ဆုတ္ယုတ္မႈကို ျပသေနသည္။
