ကၽြန္ေတာ္သိေသာ တရုတ္ႏုိင္ငံ၏ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး

ေဒါက္တာသန္းေဇာ္ဦး

၂၀၂၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္၊ တ႐ုတ္သမၼတ ရွီက်င္းဖ်င္ က တ႐ုတ္ျပည္သည္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈပေပ်ာက္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့သည္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ပေပ်ာက္ေရးသည္ ရွီ၏ အေအာင္ျမင္ဆုံး အမ်ိဳးသားမူဝါဒမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ အာဏာရလာခ်ိန္ မွစ၍ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ၎၏ေက်းလက္လူဦးေရ သန္း ၁၀၀ ေက်ာ္ကို ဆင္းရဲတြင္းမွ ဖယ္ရွားခဲ့သည္။ ရွီက ၎စီမံခ်က္ကို "ၿပီးျပည့္စုံေသာေအာင္ပြဲ"၊ "လူသားထုအတြက္ အံ့ဖြယ္ အမႈမ်ား" ႏွင့္ ကမာၻကို တ႐ုတ္၏ ႀကီးမားေသာပံ့ပိုးကူညီမႈဟု ေခၚဆိုခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ၏ ဦးေဆာင္မႈအေပၚ ႀကီးမားေသာ ေအာင္ျမင္မႈအျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳခဲ့ၿပီး ယင္း ေအာင္ျမင္မႈသည္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏိုင္ငံေတာ္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္၏ “အဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာ အားသာခ်က္” မရွိဘဲ ယင္းေအာင္ျမင္မႈသည္ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈပေပ်ာက္ေရးစီမံကိန္းကို ၂၀၁၅  ခုႏွစ္ တြင္ စတင္ခဲ့ၿပီး ကတည္းက တ႐ုတ္အစိုးရသည္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈအဆုံးသတ္ရန္ ေဒၚလာ ၈၀ ဘီလီယံေက်ာ္သုံးစြဲခဲ့သည္။ အစိုးရသည္ ေဝးလံေခါင္သီေသာ ေက်းလက္ေဒသမ်ားမွ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ အိမ္ေထာင္စု မ်ားကို စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္အတြက္ ပိုမိုသင့္ေလ်ာ္ေသာ ေက်း႐ြာသစ္မ်ားသို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္း ေပးခဲ့ပါသည္။ လမ္းသစ္မ်ား၊ အိမ္မ်ား၊ ႏွင့္တိုက္႐ိုက္ေငြသားလႊဲေျပာင္းကမ္းလွမ္းခဲ့သည္။

တရုတ္ႏိုင္ငံအစိုးရသည္ မည္သည့္အိမ္ေထာင္စုမ်ား ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနေၾကာင္း ဆုံးျဖတ္ရန္ ေက်းလက္မိသားစုအားလုံးကို စစ္တမ္းေကာက္ယူရန္ ေကဒါ ၇၇၅,၀၀၀ ေက်ာ္ကို ေစလႊတ္ခဲ့ သည္။ ထို႔ေနာက္ အစိုးရက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ အိမ္ေထာင္စုတစ္ခုစီအား ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ပေပ်ာက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရန္ေကဒါတစ္ဦးႏွင့္ တြဲထားသည္။ သာမန္ျပည္သူ အမ်ားအျပားသည္ ေက်းလက္အိမ္ေထာင္စုမ်ားသို႔ ေငြေၾကးႏွင့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား လႉဒါန္းကာ လယ္သမားမ်ား၏ ထြက္ကုန္မ်ား ေရာင္းခ်ႏိုင္ရန္ ကူညီေပးျခင္းျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါဝင္လာ ၾကသည္။ ၎စီမံကိန္းသည္ ေမာ္ဝါဒီနည္းလမ္းေဟာင္းအခ်ိဳ႕ကိုပင္ ျပန္လည္အသက္သြင္းခဲ့ သည္၊ ဥပမာ- ေဆးဘက္ဆိုင္ရာဝန္ထမ္းမ်ားအား ေက်းလက္ေဒသမ်ားသို႔ ျပည္သူလူထု က်န္းမာေရးအတြက္ ေစလြတ္ ခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ခရီးစဥ္တစ္ခုတြင္ ယူနန္ျပည္နယ္ ကူမင္းၿမိဳ႕တြင္ရွိသည့္ Qituchang village  သို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ရန္ အခြင့္အေရးရခဲ့သည္။ တို႔ဖူးထုတ္လုပ္သည့္စံျပေက်း႐ြာျဖစ္သည္။႐ြာထဲတြင္ တိုဖူးထုတ္လုပ္ သည့္ သမိုင္းကိုျပသထား သည္.ျပတိုက္ငယ္တခုရွိသည္၊လမ္း၊ေရ၊မီးတို႔ျပည့္စုံသည္။ေန႔ပိုင္းသက္ႀကီး႐ြယ္အိုေစာင့္ေရွာက္ ေပးသည့္ေဂဟာတခုရွိသည္။

ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ပေပ်ာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈသည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ေက်းလက္ေဒသရွိ ဆင္းရဲ ေသာ ေတာင္သူလယ္သမား အမ်ားအျပား၏ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းကို အမွန္တကယ္ ျမႇင့္တင္ ေပးခဲ့ပါသည္။ အစိုးရေထာက္ပံ့ေငြႏွင့္ အတိုးမဲ့ေခ်းေငြျဖင့္ ေပးေဆာင္ေသာ အိမ္သစ္တစ္လုံးကို တည္ေဆာက္ၿပီးေနာက္ ယူနန္ျပည္နယ္ ေဝးလံေခါင္သီေသာ လယ္သမားတစ္ဦးက “လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္ေလာက္က ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ဒီလိုေကာင္းတဲ့ အိမ္ေတြ မရွိခဲ့ဘူး…. အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ေနထိုင္ဖို႔ ေနရာေကာင္းေတြ ရွိၿပီး က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေပးေနပါၿပီ ဟု ေျပာဆို ခဲ့သည္။

ဟားဗတ္တကၠသိုလ္၏ Ash Center for Democratic Governance and Innovation မွ မၾကာေသးမီက အစီရင္ခံစာတစ္ခုတြင္ အစိုးရ၏ စိတ္ေက်နပ္မႈအတြက္ အႀကီးမားဆုံးတြန္းအား ေပးမႈသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ပေပ်ာက္ေရးလႈပ္ရွားမႈကို လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ကုန္းတြင္းပိုင္းႏွင့္ ဝင္ေငြနည္းေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ရလဒ္အေနျဖင့္ ေက်းလက္ေနျပည္သူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ လူေနမႈ အဆင့္အတန္း တိုးတက္ေကာင္းမြန္ လာခဲ့ၾကသည္။

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအစိုးရသည္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ လူတစ္ဦးလွ်င္ တစ္ရက္လွ်င္ ၂.၃၀ ေဒၚလာႏွင့္ ညီမွ်ေသာစံႏႈန္းႏွင့္ တိုင္းတာသည့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို ပေပ်ာက္ ေစခဲ့ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့သည္။ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္အတြက္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အမ်ိဳးသား စာရင္းအင္းဗ်ဴ႐ိုမွ ေနာက္ဆုံးရရွိေသာ ဝင္ေငြ၊ အသုံးစရိတ္ႏွင့္ ေနထိုင္မႈအေျခအေနဆိုင္ရာ စစ္တမ္းတြင္ ႏိုင္ငံတကာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမ်ဥ္း တစ္ရက္လွ်င္ ေဒၚလာ ၁.၉၀ ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ ပါက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏႈန္းသည္ ၀.၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေအာက္သို႔ က်ဆင္းသြားေၾကာင္း အႀကံျပဳ ထားသည္။ အတိအက် ကိန္းဂဏန္းမ်ား မည္သို႔ပင္ရွိေစကာမူ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးမွာ ထူးထူးျခားျခား ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ 

၁၉၈၀ ခုႏွစ္ကတည္းက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရး ေအာင္ျမင္မႈသည္ အဓိကအားျဖင့္ စဥ္ဆက္မျပတ္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ၏ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္သာ ျဖစ္သည္။ ပထမ ဆယ္စုႏွစ္တြင္ လယ္ယာက႑တြင္ ဝင္ေငြမ်ား လ်င္ျမန္စြာ တိုးလာခဲ့သည္။ ဒုတိယဆယ္စုႏွစ္ တြင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား က်ယ္ျပန႔္နက္ရႈိင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် စက္မႈလုပ္ငန္းသည္ ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ အဓိကအခန္းက႑မွ ပါဝင္ခဲ့သည္။ တတိယဆယ္စုႏွစ္မ်ားအတြင္း၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ပို႔ကုန္ကို ဦးတည္ေသာ ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသမ်ား၏ သြက္လက္တက္ႂကြမႈမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ျပမ်ားဆီသို႔ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလာျခင္းေၾကာင့္ ကုန္းတြင္းပိုင္း၌ အေျခခံ အေဆာက္အအုံဆိုင္ရာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။တ႐ုတ္အစိုးရ၏ မဟာဗ်ဴ ဟာေတြးေခၚရွင္မ်ားအတြက္ ခ်မ္းသာဆင္းရဲကြာျခားမႈျမင့္မားေသာ အ ေရွ႕ဘက္ကမ္း႐ိုးတန္းႏွင့္ ကုန္းတြင္းပိုင္းကြာဟမႈတို႔ကို က်ဥ္းေျမာင္းေအာင္လုပ္ ေပးေရးသည္ထိပ္ဆုံးဦးစားေပးအဆင့္ျဖစ္သည္။အ ေနာက္ ေတာင္ ေဒသမ်ား၏ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈသည္ ပင္လယ္မွ ေဝးကြာျခင္းႏွင့္ႏိုင္ငံတကာကုန္သြယ္မႈ လမ္းေၾကာင္းမရွိျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ကိုေတြ႕ရသည္။ႏိုင္ငံတကာရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ၏ ၉၀ရာခိုင္ႏူန္းသည္ ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသမ်ားသို႔သာဦးတည္ ေနသည္။ပင္လယ္ကမ္း႐ိုးတန္း ေဒသမ်ားႏွင့္ ကုန္းတြင္းပိုင္းေဒသမ်ားကြဲျပားျခားနားေနမႈကိုေျဖရွင္းရန္တ႐ုတ္ျပည္၏ အ ေနာက္ဘက္ဖြံၿဖိဳးေရးမဟာဗ်ဴဟာကို ၁၉၉၉ခုႏွစ္တြင္စတင္လုပ္ ေဆာင္ခဲ့သည္။

 ဤဆယ္စုႏွစ္မ်ားသည္  တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ေခတ္ေနာက္ က်က်န္ေနေသာ ခ႐ိုင္မ်ား ေက်းလက္ေဒသခံမ်ားအတြက္  အေျခခံေဘးကင္းလုံၿခဳံေရးအစီအမံပိုက္ကြန္တစ္ခု ဖန္တီးျခင္းအပါအဝင္ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံ၏ လူမႈစီးပြားမူဝါဒမ်ား တိုး ခ်ဲ႕ ေဆာင္႐ြက္လာသည္ကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးဆယ္စုႏွစ္မ်ား အတြင္း ဤလူမႈေရးမူဝါဒမ်ား က်ယ္ျပန႔္လာကာ လြန္ခဲ့သည့္ငါးႏွစ္အတြင္း ပစ္မွတ္ထားေသာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈပေပ်ာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့သည္။ မိမိဖတ္ဖူးေသာ မစၥတာရွီက်င္းဖ်င္၏ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေရးရာ စီမံခန႔္ခြဲမႈအတြဲ (၂) ကို သတိရသည္။ ေဘက်င္း၊ တီယန္က်င္း၊ ဟာေဘးႏွင့္ ယန္စီျမစ္ တစ္ေလွ်ာက္ကို ခ်ိတ္ဆက္မည့္ စီးပြားေရးခါးပတ္ျဖစ္သည္။ ယန္စီျမစ္ဝွမ္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး သည္ တ႐ုတ္အစိုးရအတြက္ အမ်ိဳးသားေရး မဟာဗ်ဴဟာျဖစ္သည္။ ယန္စီျမစ္ ျဖတ္ကူးသည့္ ပထမဆုံးတံတားကို ဆိုဗီယက္ထံက အကူအညီျဖင့္ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ တည္ေဆာက္ၿပီးစီးခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ျပည္ေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ ေတာင္ပိုင္းကို ဆက္စပ္ေပးသည့္ တံတားျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ ေတာ့ ယန္စီျမစ္တစ္ေၾကာတြင္ ျမစ္ကူးတံတားေတြ မႈိလိုေပါက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ ေရးသည္ဆင္းရဲမႈပ ေပ်ာက္ ေရး အတြက္အ ေရးႀကီး ေသာအခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ေခတ္မီအ ေဝးေျပးလမ္းကို                    ၁၉၁၃ကစ၍တည္ ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္ ၁၉၇၈တြင္တိန္႔ေရွာင္ဖိန္က စီးပြားေရးတခါးဖြင့္ဝါ ဒကို  စတင္ ေသာအခါ အ ေဝးေျပးလမ္းမ်ားသည္ အဓိကၾကလာသည္။ရွန္ယန္ႏွင့္ ဒါလီယန္သြားအ ေဝးေျပးလမ္းအား၁၉၈၄တြင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ေဘက်င္း က်န္က်င္-တန္႐ူအ ေဝး ေျပးလမ္းကို၁၉၈၇တြင္ဖြင့္လွစ္ရာ ပထမဆုံးအ ဆင့္ျမင့္လမ္းမႀကီးျဖစ္ခဲ့သည္။၁၉၉၂ ႏွစ္မွစ၍အျမန္လမ္းမမ်ား စြာတည္ ေဆာက္ခဲ့သည္။ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားႏွင့္ၿမိဳ႕ငယ္အားလုံးနီးပါးကိုဆက္သြယ္ ေပးႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ၏ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရး တြင္ ေအာက္ပါသင္ခန္းစာ သုံးခု ထင္ရွားသည္။

ေစ်းကြက္ဦးတည္ေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားသည္ စီးပြားေရး အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ခ်ဲ႕ထြင္ရန္ တြန္းအားေပးခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး အသြင္ကူးေျပာင္းမႈသည္ ေက်းလက္ ႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏိုင္ငံမွ အမ်ားစုေနထိုင္ေသာ ၿမိဳ႕ျပသို႔ စက္မႈစြမ္းအား အသြင္ကူးေျပာင္းမႈတြင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ မက္လုံးမ်ားဖန္တီးရန္ ေစ်းကြက္အခ်က္ျပမႈမ်ားကို အသုံးျပဳကာ ႏိုင္ငံ၏ ႏႈိင္းယွဥ္အားသာခ်က္ကို လိုက္နာကာ မူဝါဒမ်ားကို စမ္းသပ္ရန္ႏွင့္ ကုမၸဏီမ်ားၾကားတြင္ ေဒသ ဆိုင္ရာ အစိုးရမ်ားအၾကား ၿပိဳင္ဆိုင္မႈမ်ား ကုန္ထုတ္စြမ္းအားစုတို႔ျဖစ္ၾကသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ေဈးကြက္ မက္လုံးမ်ားကို တျဖည္းျဖည္း မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၎၏ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈႏွင့္ တိုးတက္မႈ၏ ဇာတ္လမ္းသည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈဆိုင္ရာ ေရွး႐ိုးစီးပြားေရးသီအိုရီမ်ားႏွင့္လည္း  ကိုက္ညီခဲ့သည္။

ေစ်းကြက္ႏွင့္ စီးပြားေရးသည္ ဦးေဆာင္အခန္းက႑မွ ပါဝင္ေနေသာ္လည္း အစိုးရ ေပၚလစီသည္လည္း အေရးႀကီးသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ျပည္နယ္မ်ားသည္ ျမင့္မားေသာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈစြမ္းရည္ကို ရရွိထားၿပီးျဖစ္ကာ အစိုးရက ၎ကိုအသုံးခ်၍ အမ်ားသူငွာ သုံးကုန္ပစၥည္းမ်ား ပံ့ပိုးေပးကာ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈ က်ရႈံးမႈမ်ားကို ေက်ာ္လႊားရန္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈစြမ္းရည္ကိုအသုံးျပဳခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ေက်းလက္ ေဒသမ်ားကို ၿမိဳ႕ျပစီးပြားေရးႏွင့္ ေပါင္းစည္းရာတြင္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစေသာ အမ်ားသူငွာ အေျခခံအေဆာက္အအုံမ်ား ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္းႏွင့္ ပစ္မွတ္ ထားရွိေသာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္သူမ်ားပူးေပါင္း ညႇိႏႈိင္းေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ အထင္ရွားဆုံးျဖစ္သည္။ ျမင့္မားေသာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈေလွ်ာ့ခ်ျခင္းသည္ ေဒသတြင္း အေျခအေန မ်ားကို တုံ႔ျပန္ရန္ မူဝါဒကို ခြင့္ျပဳထားေသာ္လည္း၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏အရပ္ဘက္ဝန္ေဆာင္မႈ စီမံခန႔္ခြဲမႈ တြင္ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင့္မားေသာ မက္လုံးမ်ားက ခိုင္မာေသာ စြမ္းေဆာင္ရည္ကို ဦးတည္ေစ သည္။

ယေန႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနမ်ားသည္ ဆင္းရဲသူမ်ားၾကားတြင္ တိုးတက္မႈႏွင့္ ဝင္ေငြတိုးရန္ ေရာေထြးေသာ အလားအလာမ်ားကို ဖန္တီးေပးသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ နည္းပညာ စြမ္းရည္ႏွင့္ ၎၏ထိပ္တန္းကုမၸဏီမ်ား၏ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္းသည္ ဝင္ေငြျမင့္မားေသာႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ တန္းတူျဖစ္ၿပီး ၎၏စြမ္းေဆာင္ရည္ အေကာင္းဆုံးေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ကမာၻေပၚတြင္ ထိပ္တန္းအဆင့္ရွိသည္။ ဝင္ေငြျမင့္မားေသာႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက လုပ္သားအင္အား ၏ ပ်မ္းမွ်ပညာေရးရရွိမႈသည္ နည္းပါးေနၿပီး ေကာင္းမြန္ေသာ ပညာေရးရရွိမႈမွာ မညီမွ်ေသးပါ။ ဤမညီမွ်မႈမ်ားကို တ႐ုတ္အစိုးရက ပိုမိုအာ႐ုံစိုက္ရန္ လိုအပ္ သည္။

ေစ်းကြက္ကို ဦးတည္ေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားသည္ နည္းပညာဆိုင္ရာစြမ္းရည္မ်ား ပိုမိုျပန႔္ႏွံ႔လာေစရန္ႏွင့္ အရည္အေသြးေကာင္းမြန္ေသာ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ားရရွိေရးတို႔အတြက္ အေရးႀကီးေသာ အေထာက္အကူျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ကုမၸဏီမ်ားအၾကား၊ ဘ႑ာေရးႏွင့္ ေျမယာ လက္လွမ္းမီမႈတို႔သည္ အေသးစားႏွင့္ အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ႀကီးထြားလာေစရန္ ႏွင့္ အနာဂတ္တြင္ အလုပ္အကိုင္မ်ား ဖန္တီးေပးႏိုင္ ရန္ ကူညီေပးႏိုင္သည္။ 

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစြမ္းရည္သည္ ျမင့္မားေသာဝင္ေငြသို႔ ကူးေျပာင္းရာတြင္ ပိုင္ဆိုင္ မႈတစ္ခုျဖစ္ သည္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ားႏွင့္ အားနည္းသူမ်ားကို ေထာက္ပံ့ရာတြင္ အစိုးရ၏ အခန္းက႑သည္ အ ေရးပါလွ်က္ရွိၿပီး ယခုႏွစ္ ေေဖာ္ဝါရီ(၂၅)ရက္ ေန႔သည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ပေပ်ာက္ေရး ေအာင္ျမင္မႈ တႏွစ္ျပည့္ၿပီျဖစ္သည္။